„Dam Wam innego pocieszyciela…” – Jubileuszowe Czuwanie przed Uroczystością Zesłania Ducha Świętego w Licheniu.

W dzień Pięćdziesiątnicy licheńskie sanktuarium stało się szczególnym miejscem wspólnoty, ciszy i oczekiwania. Jak niegdyś Wieczernik, tak dziś Dom Matki zjednoczył wiernych oczekujących wypełnienia obietnicy zostawionej przez Jezusa. W nocy z 7 na 8 czerwca w sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej odbyło się Jubileuszowe Czuwanie przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego.

Zjednoczeni przy Matce

Od wydarzeń z Wieczernika minęło dwa tysiące lat, jednak na nowo przeżyliśmy tę duchową noc w oczekiwaniu na wypełnienie obietnicy. Obietnicy o Pocieszycielu i Duchu Życia. Zjednoczeni wspólną modlitwą i ciszą, przyzywaliśmy nieustannie „Przyjdź, Duchu Święty”.

Jubileuszowe czuwanie rozpoczął Apel Maryjny z różańcem i procesją ze światłami, aby obecność Maryi nieustannie uczyła nas, jak trwać w modlitwie i otwartości na wolę Bożą. Niezwykła atmosfera wiary, oczekiwania i nadziei wypełniała mury licheńskiego sanktuarium.

Sam Duch przyczynia się za nami

Po Apelu rozpoczęło się modlitewne czuwanie, podczas którego posługę muzyczną pełnił Zespół Smyczkowy Ad Libitum z Konina wraz z solistką Kariną Chomicz. Chwile ciszy, śpiewu oraz rozważań, które prowadził ks. Paweł Skonieczny MIC, pozwalały wejść jeszcze bardziejw tajemnicę Ducha Świętego idoświadczyć Jego obecności, by umieć przyjąć dary dla nas przygotowane.

„Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami"– usłyszeliśmy fragment Listu do Rzymian autorstwa św. Pawła, wciąż aktualny dla nas, byśmy mimo naszych ograniczeń mogli całym sercemprzylgnąć do Boga.

Światło w ciemności

Kulminacyjnym punktem święta Zesłania Ducha Świętego była Msza św. sprawowana o północy. W kazaniu ks. Paweł Skonieczny MIC mówił: „Ciągle potrzebujemy kogoś, kto nam będzie przypominał, kim jesteśmy. Taką rolę pełni Duch Święty, bo my naprawdę możemy zapomnieć o najważniejszych prawdach. Musimy Go na nowo wołać: «Przychodź i przypominaj, żebym nigdy nie zapomniał, kim jestem dla Boga i kim dla mnie jest Bóg. Po co ja żyje, dla kogo ja żyję i jaki jest cel mojego życia»”.

W ciszy tej nocy każdy mógł usłyszeć coś ważnego – wezwanie do powrotu, słowo przebaczenia, a może cichą pewność, że nie jesteśmy sami – jest z nami Pocieszyciel.