Ashwagandha, czyli inaczej witania ospała bądź żeń-szeń indyjski, to roślina szeroko stosowana w Ajurwedzie – tradycyjnym systemie medycyny chińskiej opartym na produktach pochodzenia naturalnego.
Zioło to jest używane szczególnie przez zwolenników medycyny alternatywnej jako remedium na wiele dolegliwości, przede wszystkim w okresach zwiększonego napięcia nerwowego, stresu czy zdenerwowania. Co trzeba wiedzieć o ashwagandzie i czy warto ją stosować?
Witania ospała uznawana jest za adaptogen, który zwiększa odporność na stres i inne czynniki środowiskowe, dzięki czemu wpływa na poprawę samopoczucia psychicznego. Do grupy adaptogenów zalicza się również m.in. żeń-szeń właściwy i syberyjski oraz różeniec górski. Ashwagandha stosowana jest w Ajurwedzie od 3 tysięcy lat. Należy ona do rośliny psiankowatych, tak jak ziemniaki, pomidory czy papryka. To mały, wiecznie zielony krzew, który można spotkać na terenach Indii, Afryki, Bliskiego Wschodu i w obrębie Morza Śródziemnego. Cechą charakterystyczną ashwagandhy są mięsiste, grube, brązowo-białe korzenie.
Rosnący fenomen ashwagandhy sprawia, że jest ona poddawana wielu badaniom. Adaptogeny wpływają na zwiększenie odporności na stres, wsparcie pamięci i koncentracji, a także wzrost poziomu energii. Stosowane są więc nie tylko w sytuacjach gorszego samopoczucia psychicznego, lecz również w okresach intensywnej nauki. Witania ospała ma także wpływ na wsparcie funkcji poznawczych u osób starszych. Prawdopodobny mechanizm jej działania wynika z blokowania receptorów dla kwasu gamma-aminomasłowego oraz modulacji receptorów dla serotoniny (5HT-1 i 5HT-2). Składa się to na mniejsze odczuwanie lęku i niepokoju. Ashwagandha ma też wpływ na długowieczność, zwiększenie odporności i ochronę przed chorobami oraz opóźnienie procesów starzenia. Podejrzewa się również, że roślina oddziałuje pozytywnie na płodność i funkcje seksualne, wydolność organizmu podczas aktywności fizycznej oraz odzyskiwanie sił po przebytych chorobach. Niektóre źródła mówią, że ma ona zdolność obniżania poziomu cukru we krwi i zwiększania wydzielania hormonów tarczycy (to ważne ostrzeżenie dla osób cierpiących na chorobę Hashimoto lub niedoczynność). Informacje na temat właściwości ashwagandhy nie są jeszcze do końca potwierdzone, lecz przypuszcza się, że może ona poprawić stan zdrowia osób cierpiących m.in. na zaburzenia dwubiegunowe i obsesyjno-kompulsywne, ADHD, RZS, chorobę Parkinsona oraz nowotwory. Może też łagodzić metaboliczne działania niepożądane leków przeciwpsychotycznych, zmęczenie wynikające ze stosowania leków przeciwnowotworowych oraz wywierać korzystny wpływ na osoby borykające się ze zbyt wysokim poziomem cholesterolu.
Działanie ashwagandhy wynika z obecności fitochemicznych składników należących do kilku grup chemicznych. Są to laktony steroidowe i triterpenowe, saponiny oraz alkaloidy. Roślina zawiera też aminokwasy i związki mineralne.
Większość przeprowadzonych do tej pory badań wykazuje, że efekty stosowania ashwagandhy są widoczne po 30 dniach od rozpoczęcia suplementacji. Po tym czasie zauważalne staje się zmniejszenie poziomu cukru we krwi, zwiększenie siły mięśni i obniżenie poziomu stresu. Sen staje się lepszy, a regeneracja organizmu następuje szybciej. Na niektóre efekty, m.in. te związane ze zmniejszeniem poziomu lęku i poprawą pamięci, trzeba poczekać nawet do 8 tygodni. Wiele zależy też od przyjmowanej dawki.
Opinie o ashwagandzie są w większości pozytywne, dlatego występuje ona często jako składnik preparatów mających poprawić nastrój. Należy jednak pamiętać, że roślina nie została jeszcze w pełni przebadana, dlatego podczas jej stosowania warto zachować ostrożność. Nie oznacza to oczywiście, że nie wolno korzystać z jej dobrodziejstw.
Zalecana dzienna dawka ashwagandhy jest inna w zależności od tego, w jakiej postaci się ją przyjmuje. W przypadku sproszkowanego korzenia najlepiej jest spożywać od 1 do 6 gramów surowca dziennie, w dwóch podzielonych dawkach. Według zalecenia Zespołu ds. Suplementów diety (GIS) powinno się przyjmować do 3 g na dobę, by ilość witanolidów nie przekraczała 10 mg dziennego spożycia. Jeśli preparat ma postać ekstraktu, stosuje się go od 200 do 800 mg. Rozpiętość ta ma związek z różną standaryzacją na witanolidy, więc należy bezwzględnie trzymać się zaleceń producenta. Niezależnie od postaci środki zaleca się przyjmować po posiłku maksymalnie przez okres do 3 miesięcy. Następnie trzeba zrobić 1-2 miesięczną przerwę.
Z powodu braku danych na temat bezpieczeństwa nie zaleca się stosowania ashwagandhy u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia. Nie powinny jej przyjmować też kobiety w ciąży i karmiące. Zioło nie może być stosowane przez osoby cierpiące na schorzenia autoimmunologiczne (stwardnienie rozsiane, toczeń, RZS) ze względu na wzrost aktywności układu immunologicznego oraz te borykające się z niedoczynnością tarczycy.
Ashwagandha jest generalnie dobrze tolerowana, lecz w zbyt dużych dawkach może wywołać skutki uboczne w postaci problemów żołądkowych. Diabetycy i osoby borykające się z problemami z ciśnieniem muszą uważać na roślinę ze względu na jej wpływ glikemia i ciśnienie. Ashwagandha nie zawiera w składzie substancji, które mogłyby powodować uzależnienie.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz