Daj bliskim chwilę,
którą zapamiętają
którą zapamiętają
materiały partnera
Jeżeli wyniki badań okulistycznych pracownika wykonanych w ramach profilaktyki wskazują na potrzebę stosowania okularów lub soczewek podczas pracy przed ekranem, pracodawca ma obowiązek zapewnić dofinansowanie do ich zakupu. Nie dotyczy to jednak wszystkich pracowników z takim wskazaniem. Kiedy zatem zatrudniający nie musi zwracać kosztów?
Jak wskazuje art. 207 § 2 Kodeksu pracy, pracodawca powinien chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Art. 237(6) § 1 tej ustawy określa natomiast, że zatrudniający ma obowiązek dostarczyć pracownikom nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej chroniące przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy. Jest on zatem zobowiązany zapewnić pracownikowi dofinansowanie do okularów korekcyjnych bądź soczewek kontaktowych, jeśli wyniki badań okulistycznych wykonanych w ramach profilaktyki zdrowotnej wskażą na potrzebę ich stosowania w trakcie pracy. Nie dotyczy to jednak wszystkich pracowników z takim wskazaniem.
Pracodawca musi zagwarantować osobie zatrudnionej dostęp do okularów lub szkieł kontaktowych tylko pod warunkiem, że pracownik spędza przy monitorze ekranowym przynajmniej połowę dobowego wymiaru czasu pracy – czyli 4 godziny. Jeżeli więc dobowy wymiar czasu pracy na danym stanowisku z takim monitorem jest mniejszy (np. 3 godziny dziennie), pracodawca nie musi dokonywać zwrotu kosztu soczewek czy okularów – chyba że zapisy aktu wewnątrzzakładowego stanowią inaczej. Co więcej, zatrudniający nie musi zagwarantować dofinansowania, jeśli pracownik nie zakupił okularów w wyniku zalecenia lekarza wydanego po badaniach okresowych zleconych przez pracodawcę.
Środki, które pracownik otrzymał od pracodawcy po zakupie zaleconych w orzeczeniu lekarskim okularów lub soczewek, nie są oskładkowane ani opodatkowane podatkiem dochodowym. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, w podstawie wymiaru składek nie jest bowiem uwzględniana wartości świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o BHP i ekwiwalentów tych świadczeń. Świadczenia te są też wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych, na co wskazuje art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interesują Cię zagadnienia z zakresu biznesu? Sprawdź, co to jest lokaut i zapoznaj się z innymi zwrotami w słowniku biznesowym Pracuj.pl.
Chcąc uzyskać zwrot kosztów związanych z zakupem okularów bądź soczewek kontaktowych, pracownik musi przedstawić zatrudniającemu fakturę za ich zakup. Niektórzy pracodawcy preferują faktury wystawione na imię i nazwisko konkretnego pracownika. Co więcej, ważne, aby na dokumencie widniała informacja na temat pracy przy monitorze ekranowym.
Ceny wyrobów okulistycznych różnią się między sobą w zależności od firmy, designu czy konkretnej wady wzroku. Pracodawca nie zawsze zatem zwraca pracownikowi całość kosztów – może on samodzielnie określić maksymalną kwotę dofinansowania. Nie powinna być ona jednak mniejsza niż koszt robocizny i zakupu szkieł o charakterystyce zatwierdzonej przez lekarza, a także oprawek w podstawowym standardzie.
Może Cię zainteresować: Co to jest barter?
Pracownik, który w trakcie badań okulistycznych wykonanych w ramach badań profilaktycznych otrzyma zalecenie noszenia okularów lub soczewek kontaktowych podczas pracy przed ekranem, może wnioskować o dofinansowanie do ich zakupu. Aby otrzymać środki od pracodawcy, musi on jednak spędzać przy monitorze ekranowym przynajmniej połowę dobowego wymiaru czasu pracy. Zatrudniający może natomiast samodzielnie ustalić maksymalną kwotę dofinansowania.
