W przypadku wielu wynalazków wydaje się, że osiągnęły one już swoją najdoskonalszą formę. Bo co można poprawić w kole? Albo w krzesiwie? Otóż w obu przypadkach całkiem sporo i na przykładzie krzesiwa można do znakomicie pokazać, przy okazji wskazując, co odróżnia te przeciętne od najlepszych.
Krzesiwa mogą być wykonane z wielu materiałów. Najpopularniejsze są stalowe lub magnezowe. Krzesiwo magnezowe daje więcej sporych iskier, ale zużywa się szybciej od stalowego. Jest też droższe w produkcji, ale odwdzięcza się większą odpornością na czynniki zewnętrzne. Może za to być delikatniejsze mechanicznie. A tak naprawdę nie są to jedyne dwa materiały, ponieważ niektóre krzesiwa powstają z kompozytów dobranych w taki sposób, żeby zoptymalizować trwałość i użyteczność. I choć wydaje się, że lista materiałów jest już raczej domknięta, to pewnością w tym zakresie nie ma.
Bez względu na materiał, z jakiego wykonane jest krzesiwo, jego użycie nie zawsze jest tak proste, jak się wydaje. Żeby szybko uzyskać odpowiednio dużo iskier, trzeba krzesiwo prowadzić w określony sposób. Najprostsze modele w żaden sposób tego nie ułatwiają, ale lepsze krzesiwa survivalowe mają płytki ukształtowane w specyficzny sposób, który niejako wymusza osiągnięcie idealnego wzajemnego położenia. Tu jednak pojawiają się problemy technologiczne, bo przecież materiały są zawsze w jakimś stopniu elastyczne i w dodatku się zużywają, więc trzeba pomyśleć o tym, jak zmiana kształtu spowodowana zużyciem wpłynie na efektywność. To wciąż rzeczy, które są dopracowywane z myślą o największej wygodzie i skuteczności.
Samo określenie materiału, jak się okazuje, nie wystarcza. Producenci badają, jaka struktura materiału – jego tekstura – będzie wpływała na skuteczność krzesiw. Na przykład bardziej chropowata powierzchnia może zwiększyć iskrzenie, ale będzie też sprzyjała zbieraniu sadzy czy innych zabrudzeń, a w dłuższej perspektywie to oznacza pogorszenie właściwości. W pewnych przypadkach okazuje się, że zmiana struktury powierzchniowej powoduje gromadzenie się wilgoci na krzesiwie, a to często wręcz uniemożliwia krzesanie iskier. Takich problemów jest znacznie więcej i każdy prognozowany problem wymaga sprawdzenia w praktyce.
Innym kierunkiem rozwoju jest połączenie krzesiw z różnymi dodatkowymi akcesoriami survivalowymi – paracordem, gwizdkiem, hubką, kompasem i tak dalej. Te próby czasem kończą się sukcesem, a czasem nie, sami zaś użytkownicy też są podzieleni co do tego, czy taka koncepcja jest w ogóle słuszna. I o ile w przypadku kwestii wspomnianych wcześniej można sobie chociaż wyobrażać, że istnieją definitywne odpowiedzi, tak już w tym przypadku jest absolutnie pewne, że takich nie ma. Co oznacza, że szukając krzesiwa, trzeba jeszcze lepiej umieć określać własne potrzeby i upodobania.
