Tympanogram to badanie diagnostyczne, które pozwala w diagnozie problemów ze słuchem oraz nieprawidłowości w funkcjonowaniu ucha środkowego. Jak wygląda badanie, jak odczytywać jego wyniki i jakie schorzenia pozwala wykryć? Przedstawiamy najważniejsze informacje.
Tympanogram to wynik badania tympanometrii. Wynik w postaci krzywej pozwala na ocenę stanu ucha środkowego i tworzących je struktur, w tym błony bębenkowej, kosteczek słuchowych i poziomu ciśnienia w kanale zewnętrznym. Metoda wykorzystywana jest także do przeprowadzenia testu drożności trąbek słuchowych. Tympanometria jest jednym z badań tzw. audiometrii impedancyjnej, która pozwala wykryć problemy ze słuchem oraz infekcje i stany zapalne wewnętrznych struktur ucha.
Tympanografia to bezbolesny i obiektywny test wykonany głównie u osób z podejrzeniem niedosłuchu lub niedowładu mięśnia twarzowego. Badanie polega na mierzeniu odbicia fali dźwiękowej od błony bębenkowej w momencie zmiany ciśnienia w zewnętrznym przewodzie słuchowym. Tympanometria wykonywana jest zarówno u dzieci, jak i osób dorosłych. Badanie trwa około kilkunastu minut i jest wykonywane w gabinecie laryngologa.
Podczas wykonywania tympanogramu pacjent siada wygodnie w gabinecie lekarza, a do jego ucha wprowadzany jest narząd służący do badania słuchu. Jest to gumowa, miękka sonda, która nie powinna powodować podrażnień lub uczucia dyskomfortu. Pacjent proszony jest o wykonywanie różnych, prostych czynności, jak przełykanie śliny lub wydychanie powietrza przez zamknięte usta. Pozwalają one wygenerować dodatnie lub ujemne ciśnienie w uszach, które są niezbędne do przeprowadzenia pomiarów reakcji błony bębenkowej. Przyrząd rejestruje także reakcje na dźwięk.
Do badania wykorzystywane są dwa typy urządzeń pomiarowych: tympanometry i audiometry. Tympanometr pozwala wykryć różne rodzaje niedosłuchu oraz stany zapalne i infekcje w obrębie ucha. Audiometr służy głównie do badania narządu słuchy i reakcji na dźwięk.
Wyniki tympanometrii zobrazowane są w postaci krzywej zwanej tympanogramem. Wyniki w każdym przypadku powinien interpretować lekarz i traktować je jako uzupełnienie pełnego wywiadu. W zależności od kształtu krzywej i jej położenia na wykresie wyróżnia się cztery typy tympanogramów: A, B, C oraz As i Ad.
Tympanogram A – krzywa o ostrym wierzchołku oscylującym około 0 dPa. Wynik w normie.
Tympanogram B – płaska, nisko położona linia oznacza obniżony gradient i trudność w określeniu ciśnienia w uchu środkowym. Może wskazywać na zapalenie ucha, perforację błony bębenkowej lub całkowitą niedrożność trąbki słuchowej.
Tympanogram C – krzywa jest przesunięta w kierunku ujemnych ciśnień. Taki wynik jest charakterystyczny dla dysfunkcji trąbki słuchowej. Może wskazywać także na przerośniętego III migdała lub zapalenie górnych dróg oddechowych.
Tympanogram As – posiada lekko spłaszczony kształt. Wskazuje na obniżoną podatność błony bębenkowe i niski, trudny do wyznaczenia gradient przy prawidłowym ciśnieniu w uchu środkowym.
Tympanogram Ad – wykres jest bardzo wysoki i wskazuje na wysoką podatność błony bębenkowej, poza granicami normy. Jest charakterystyczny dla przerwania łańcucha kosteczek.
Wskazaniem do wykonania tympanogramu są problemy ze słuchem lub podejrzenie ich występowania. Badanie jest zalecany, gdy u pacjenta występuje m.in. niedosłuch przewodzeniowy, schorzenia ucha środkowego lub zewnętrznego lub uszkodzenia nerwu twarzowego. Dodatkowo metoda wykorzystywana jest także w diagnostyce infekcji i stanów zapalnych ucha środkowego oraz dysfunkcji trąbki słuchowej.
Tympanografia jest całkowicie bezbolesna i bezinwazyjna. Zabieg może być wykonywany zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Przeciwwskazaniem może być brak błony bębenkowej lub jej perforacja. Odczyt utrudnia e obecność korka z woskowiny usznej.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz