Lata szkolne zapadają nam w pamięci na zawsze. Niektóre wspomnienia błyszczą tak jak te pani Jolanty Kornackiej z domu Pielasińskiej z francuskiej klasy C żeńskiej w I LO im. gen. J.H Dąbrowskiego w Kutnie (lata 1969-1973). Wychowawcą klasy był Jan Krupa, a ówczesnym dyrektorem szkoły Henryk Kierszka. Wraz z koleżankami zdawała ona maturę 50 lat temu. Każda zajęła się swoim życiem, jednak więź pozostała i panie utrzymują kontakt do dziś. Teraz oprócz spotkań pozostanie album dedykowany gronu pedagogicznemu oraz koleżankom i kolegom z okazji 115 rocznicy powstania I LO w Kutnie. Inspiracją do niego było zdjęcie z wakacji z lipca 1971 roku. 

-Pomysł zrodził się kilka lat temu kiedy pracowałem razem z Jolą w Muzeum w Łodzi. Jola jest rodowitą kutnowianką i absolwentką I LO. Rozmawialiśmy w przerwach w pracy i tak powstał pomysł że bardzo fajnie było uhonorować nauczycieli z tamtego okresu. W albumie znajdziemy wspomnienia uczennic żeńskiej klasy C w latach 1969-1973, archiwalne zdjęcia w tym nauczycieli oraz współczesne zdjęcia ze spotkań roboczych kiedy album powstawał - mówi nam Michał Świercz z Muzeum Archeologiczno-Etnograficzne w Łodzi. 

Kindersztuba, mundurki, zajęcia sportowe, zajęcia pozalekcyjne, dbanie o klasowe akwarium, rajdy, rywalizacja sportowa to wszystko układa się w pejzaże pamięci uczennic "Dąbrowszczaka". Wśród wspomnień są prawdziwe "smaczki".

- Dyrektor Henryk Kierszka, silna ręka liceum, wprowadził stroje galowe, białe bluzki, ciemne spódnice, dlatego ja dziś na galowo. Pan dyrektor bardzo cenił strój uczniowski, estetykę i porządek.  I pewnego dnia przyszłam na galowo, długie włosy, kokardy, a panowie ze starszych klas, ogolili głowy na łyso w proteście, założyli sprane spodnie, koszule jak worki jutowe. Stałam jak wryta, pan dyrektor również, i myślałam jakie to będą konsekwencje, a to byli moi koledzy - mówi nam Jolanta Kornacka z domu Pielasińska.

Dziewczyny z klasy francuskiej C stanowiły trzon drużyny sportowej. Wygrywały z "Kasprowiczem" w piłkę siatkową. Z tym też wiążą się wspaniałe wspomnienia opisane w albumie. 

Anna Walecka z domu Witkowska opowiada nam głównie o czasie kanikuły, kiedy to klasy wyjeżdżały na obozy, na rajdy. Było wesoło, w każdym roku inaczej. 

- Nie pamięta się tych gorzkich chwil choć były, też się płakało przecież, ale te radosne przykrywają wszystko. Pamięta się to co dobre, a resztę wyrzuca. Przynajmniej ja tak robię i jest mi z tym dobrze. A takich wspomnień jest bardzo dużo choćby rajdy rowerowe, przygody na obozach, spotkania. Organizował je przewspaniały profesor Janusz Michałkiewicz - mówi nam Anna Walecka z domu Witkowska. - Nie miałam ulubione przedmiotu, choć fakultety robiłam z języka polskiego, humanistyczne z profesor Zdziubanową, którą wspominam z rozrzewnieniem. No i francuski, wszyscy woleli angielski, ja też myślałam że trafię do takiej klasy, ale jak zaczęłam je parle français to tak jest do dziś. Czasem podśpiewuje sobie piosenki francuskie.

Niezliczone wspomnienia pokazują różnice między szkołą przeszłości a obecną. Absolwentki odwiedzają "Dąbrowszczak", przy okazji sentymentalnych spotkań.

- Wydaje mi się, że nasza szkoła jest taka sama, brakuje jedynie tych białych bluzek, ładnych dziewcząt, ładnie wyglądających. Wszyscy w dresach na czarno, niby to strój. Myśmy się starały być też kobietami, co pan dyrektor chciał żebyśmy tak się poczuły. Nigdy nie chodziłam w spodniach, uważałam że w spodniach to chodzą chłopaki. Szkoła ta sama, a pracownie jeszcze lepsze. Za moich lat musiała w kółku chemicznym i biologicznym zmieniać wodę w akwarium, dbać o rybki, czy to sobota czy niedziela była - mówi Jolanta Kornacka, autorka albumu obok Michała Świercza i Sylwii Kacalak.

Teraz najczęściej młodzież jest ciągle online, czy to przy komputerze czy telefonie. Co zdaniem absolwentki, która maturę zdawała 50 lat temu trzeb zrobić aby młodzież wciągnąć w świat realny?

- Kiedyś to wychowawca mówił co trzeba robić, tutaj kółko takie, tu zajęcia sportowe, biblioteka, tego nie mówili mi rodzice. Były zajęcia, rozwijanie zainteresowań, czasem trudne, poważne rozmowy z panem dyrektorem czy profesorem Januszem Michałkiewiczem - mówi pani Jola.

Album „Pejzaże pamięci. Wspomnienia uczennic z lat 1969-1973 jako wynik etnograficznych badań naukowych" został wydany przez Muzeum Regionalne w Kutnie przy współpracy Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi.

- Muzeum Regionalne w Kutnie otrzymało dofinansowanie z Ministerstwa Edukacji i Nauki w kwocie 39 000 zł na realizację projektu napisanego w ramach programu Ministra pod nazwą Społeczna Odpowiedzialność Nauki – Popularyzacja Nauki i Promocji Sportu. Całkowita wartość projektu 44 000 zł. - mówi etnograf Sylwia Kacalak z Muzeum Regionalnego w Kutnie.

Wystawę będzie można oglądać w pawilonie wystawienniczym na Placu Wolności do 31 października, a książkę otrzymać w kutnowskim muzeum. 

A oto fragment wspomnień.

Wspomnienia Jolanty Kornackiej (Pielasińskiej) o profesorze Januszu Michałkiewiczu nauczycielu języka francuskiego oraz o wychowawcy profesorze Janie Krupie którzy byli doskonałymi organizatorami i opiekunami wakacyjnych obozów rowerowych

Morze i słońce to nasza piękna przygoda

Byłyśmy w lipcu 1971 na obozie rowerowym w Kołobrzegu, zorganizowanym w Dąbrowszczaku dla grupy uczniów z różnych klas. Inspiracją do powstania wspomnienia jest zdjęcie wykonane nad Morzem Bałtyckim, na którym siedzimy razem Jolanta Pielasińska Anna Gańczyk Anna Witkowska Jolanta Dudzińska wraz z profesorami. Wspomnienie to piszę po 50 latach od tych wspaniałych wakacji, które pamiętam do dzisiaj. Na spotkaniu klasowym wiele koleżanek wracało do tego wydarzenia, podczas naszych rozmów. Jest mi tym bardziej miło, że mamy kontakt z profesorem Januszem Michałkiewiczem. Spotkałyśmy się z nim w Kutnie 10 listopada 2021 roku podczas zgromadzenia materiału ikonograficznego do publikacji. Uśmiechnięty pełen energii i pozytywnych wspomnień, prawie nic się nie zmienił, tak jakby minęło zaledwie kilka lat od obozu rowerowego i lekcji języka francuskiego. Ja po dzień dzisiejszy częściej używam pardon niż przepraszam Wykonaliśmy zdjęcia dokumentujące nasze spotkanie, a jego pamięć i zainteresowanie bardzo wspierały nas w realizacji założonego projektu. Pamiętam jak profesor Michałkiewicz dbał o naszą kondycję i zdrowie podczas trwania obozu rowerowego, wysiłek fizyczny nad spędzona w namiocie spowodowały objawy przeziębienia u wielu z nas. Ja miałam opryszczkę na twarzy. Profesor dokonał osobiście zakupu leków w aptece, które nas szybko wyleczyły. Troska nam okazana wzbudziła w nas jeszcze większą sympatię do profesora, która utrzymywała się w kolejnych latach nauki. Dużo ciepłych słów należy się również naszym kolegom, zawsze gotowym do pomocy Olkowi Handzelowiczowi za opiekę w męczących gorących trasach rowerowych, Wojtkowi Domżałowi,  który zaopatrywał nas w żywność zwłaszcza rano przywoził na rowerze ze sklepu sok pomidorowy świeże bułki i kabanosy na śniadanie, pożywne niezbędne przy wysiłku fizycznym, jakim było pokonywanie na rowerach odległości około 10 km dziennie do nowej bazy.