Z kutnowskiej wokandy: Radni z Krośniewic przed sądem

Nieprawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kutnie zakończyła się sprawa z oskarżenia prywatnego radnego Mieczysława Króla przeciwko Sławomirowi K. Radny senior oskarżał Przewodniczącego Rady Miejskiej w Krośniewicach o to, że 26 listopada 2019 roku podczas sesji rady miejskiej za pomocą środków masowego komunikowania pomówił go, o to że był on tajnym współpracownikiem służb bezpieczeństwa PRL i występuje na liście Wildsteina, czym naraził go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania mandatu radnego.

SSR Dominik Barański umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego i zasądził od niego na rzecz oskarżyciela prywatnego kwotę 2000 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na sesjach Rady Miejskiej w Krośniewicach potyczki słowne między przewodniczącym a radnym seniorem czy burmistrz czy burmistrz Katarzyną Erdman to norma. Niektóre z nich kończą się w sądzie. Podobną sprawę przewodniczącemu rady wytoczyła również mieszkanka gminy Krośniewice. O tym w kolejnym materiale. 

Radny Mieczysław Król na kilku sesjach wcześniej wypowiadał się o przewodniczącym w ten sposób: "Pan przewodniczący K przekroczył przepisy i jest podejrzany o korupcję w sprawie kupna działki, to jest raz i jest podejrzane również uprawę gruntów za targowicą czyli do gruntów gminnych(...) przez 6 lat nikt nie płacił za to podatków i to jest w dokumentach gminnych (...) sprawa jest u wojewody żeby ludzie wiedzieli o co chodzi. Poczekamy za wynikiem. Komisja rewizyjna chcąc ratować pana przewodniczącego w tej chwili będzie obradowała nad tematem pana Kępistego i go broniła. Poczekajcie do wyniku decyzji wojewody i organów ścigania i dopiero sobie do tego podejdziemy. Dziękuję"

Po takich kilku wypowiedziach radnego seniora 26 listopada 2019 roku przewodniczący rady na sesji w kierunku pokrzywdzonego powiedział: "Zaraz skończę, tylko muszę pana o coś zapytać. Czy mówi Panu coś Lista Wildsteina? Czy mówi Panu coś Lista Wildsteina pani radny Król?  Jeśli Panu nie mówi to starszym mieszkańcom, coś mówi. Czy pan mówi coś pseudonim (...)?  Nie? To proszę Pana ja mam wyciąg z Listy Wildsteina i tam pod sygnaturą IPN BU698/1859 figuruje Pana nazwisko Mieczysław Król albo IPN w 0193/6697 Proszę się odnieść do tego czy był pan tajnym współpracownikiem i proszę żeby mieszkańcy również sobie weszli na listę Wildsteina i tam tajny współpracownik o nazwisku Mieczysław Król funkcjonuje pod IPN Bu 698/1859 także proszę bardzo o sprawdzenie. Jeśli Pan mówi o śledczych to może ja przysłużyłem się w dobrym kierunku". I właśnie te słowa stały się podstawą do wytoczenia procesu przez Mieczysława Króla. 

Przewodniczącego krośniewickiej rady reprezentował adwokat Maciej Kucharski. Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Wskazał, że zapytał Króla o to czy był tajnym współpracownikiem służby i czy to jego nazwisko znajduje się na liście Wildsteina. Mówił, że było to spowodowane wcześniejszym zachowaniem pokrzywdzonego, który odkąd został radnym nieustannie pomawiał oskarżonego szargając jego dobre imię, o łamanie ustawy o samorządzie z artykułu 24 ustęp F.  A zarzuty dotyczyły rzekomego korzystania przez oskarżonego z mienia komunalnego gminy. Sławomir K. wskazał, że nie korzystał nigdy z mienia gminy, a pomówienia radnego Króla miały charakter publiczny. Na sesjach pomawiał oskarżonego o korupcję i o matactwa w gminie. Jednym słowem oskarżony przedstawił genezę konfliktu panującego między stronami.  Przewodniczący rady powiedział, że po wyjaśnieniach Mieczysława Króla na temat listy Wildsteina, oskarżony więcej tej kwestii nie podniósł, gdyż publicznie na sesji grudniowej radny przedstawił informacje z IPN, z której wynikało że nie był współpracownikiem służb bezpieczeństwa.

Oskarżyciel prywatny stwierdził, że wypowiedziane wobec niego słowa miały charakter jednorazowy gdyż oskarżony nigdy więcej nie podejmował tego tematu, sprawa przycichła i nikt więcej nie chciał o tym rozmawiać.

Sąd uznał, że faktycznie między stronami był długotrwały konflikt a oskarżony na sesji działał niejako w odpowiedzi na wcześniejsze pomówienia jego osoby przez pokrzywdzonego i to były rzeczywiste przyczyny jego zachowania na sesji w dniu 26 listopada 2019 roku.

W uzasadnieniu wyroku SSR Dominik Barański nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, który nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. -Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie stanowią zdaniem sądu jedynie linią obronę, pozostają w sprzeczności z dowodem z nagrania sesji z których wynika dokładna wypowiedź oskarżonego.

- W świetle całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wina oskarżonego i okoliczności popełnienia przez niego zarzucanego mu czynu nie budzą wątpliwości że swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał z formalnego punktu widzenia znamiona czynu z artykułu 212 paragraf 2 KK. Mając na uwadze, że wypowiedź oskarżonego zawierała pytania wskazać należy, że sąd aprobuje pogląd zawarty w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 8 maja 2006 roku, w którego tezie czytamy::

Wypowiedź zniesławiająca może być wyrażona nie tylko w trybie oznajmującym, lecz także w trybie przypuszczającym (...) Pytanie może zawierać zniesławiającą treść (...) jeśli zawiera w sobie zniesławiające fakty. Chodzi o sytuacje, w których rozsądna interpretacja słów pozwala na stwierdzenie, że są one w istocie stawianiem zarzutu niewłaściwego postępowania.

W ocenie sądu w swojej wypowiedzi oskarżony postawił właśnie zarzut współpracy pokrzywdzonego ze służbami bezpieczeństwa PRL, odsyłając tym zakresie do tak zwanej listy Wildsteina to jest opublikowanych przez dziennikarza Bronisława Wildsteina archiwalnych zasobów akt Instytutu Pamięci Narodowej. Zarzut współpracy ze służbami bezpieczeństwa niewątpliwie uznać należy za zniesławiający. Z formalnego punktu widzenia zachowanie oskarżonego wypełniło ustawowe znamiona przestępstwa z artykułu 212 paragraf 2 KK - uzasadnia wyrok SSR Dominik Barański. - Zgodnie z przepisami kodeksu karnego przestępstwem jest czyn zabroniony bezprawny, zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy.  Uznać należy, że jakkolwiek doszło do wypełnienia znamion zarzucanego przestępstwa od strony formalnej, to z uwagi na znikomość społecznej szkodliwości tego czynu nie stanowi on przestępstwa. 

Dalej umorzenie postępowania na podstawie art. 17 par.1 pkt 3 k.p.k w zw. z art 1 par. 2 kk wyjaśnia sąd:

- Jeżeli chodzi o okoliczności popełnienia czynu sąd miał na uwadze czas i miejsce zdarzenia, a także kontekst sytuacyjny zachowania się oskarżonego. Słowa oskarżonego zostały wypowiedziane na sesji rady miejskiej, które z uwagi na jej nagrywanie i zamieszczenie na stronie internetowej miały szeroki zasięg oddziaływania, jako treści powszechnie dostępne a w przypadku niniejszej sprawy nieograniczone w żaden sposób szerokiemu spektrum użytkowników sieć. Niemniej jednak ich treść a przede wszystkim kontekst sytuacyjny w istotny sposób łagodzi ich wydźwięk, czyniąc ich społeczną szkodliwość znikomą. Na powyższej sesji rady miejskiej obie strony zarówno pokrzywdzony, jak i oskarżony występujący jako przedstawiciele samorządu, lokalni politycy, wzajemnie się pomawiali. Pokrzywdzony już w początkowej fazie sesji zarzucił wprost oskarżonemu, że jest on podejrzany o korupcję oraz nieuprawnione korzystanie z mienia komunalnego gminy. Z kolei oskarżony w trakcie trwania utarczek słownych między stronami, niejako w odpowiedzi Za wcześniej wypowiedziane przez pokrzywdzonego zarzuty, zarzucił pokrzywdzonemu współpracę ze służbami bezpieczeństwa PRL - sąd dalej uzasadnia. - Stwierdzić również należy, że sposób i okoliczności sprawy były takie, iż to oskarżyciel prywatny był inicjatorem dyskusji I to jego zachowanie czyli treść oraz w szczególności ton i poziom merytoryczny wypowiedzi, wpłynęły na jej dalszy przebieg. Motywacją oskarżonego było zaś wyrażenie głosu krytyki wobec osoby oskarżyciela, który na początku sesji podał publicznie informacje o podejrzeniu popełnienia przestępstwa korupcji przez oskarżonego. Oskarżony działał wprawdzie umyślnie i do postawienia zniesławiających zarzutów był przygotowany, jednakże jego zachowanie zostało sprowokowane przez oskarżyciela. Pod wpływem tej okoliczności emocjonalnie podjął zamiar wypowiedzenia słów stanowiących przedmiot niniejszego postępowania. Uwzględniając powyższe sąd uznał że społeczna szkodliwość czynu, którego dopuścił się oskarżony była znikoma. 

Wyrok Sądu rejonowego w Kutnie nie jest prawomocny.