Zęby zbudowane są z jednego z najtwardszych materiałów w przyrodzie. Niestety tak jak wszystkich dostępnych człowiekowi substancji jej trwałość jest ograniczona, a wygląd z czasem zmienia się znacznie. Nie należy jednak poddawać się i przyjmować zmian jako nieuniknionych. Medycyna estetyczna radzi jak złagodzić wpływ czasu.
Wymagających specjalistycznych zabiegów okazują się przypadki zmiany kolorystyki zębów zaistniałe w wyniku leczenia endodontycznego.
Chcemy przybliżyć czytelnikom tematykę związaną z przyczynami i możliwością radzenia sobie w zaistniałej sytuacji poprzez zastosowanie wybielania szkliwa zmienionych kolorystycznie zębów.
Oprócz naturalnego procesu starzenia się szkliwa spowodowanego codzienną pracą aparatu żującego, co powoduje ścieranie się wierzchniej warstwy, która z czasem staje się przezierne. Spoistość szkliwa, przenoszącego wielkie obciążenia, przemija i tworzą się często dość głębokie pęknięcia, które zarastają osadami. Wierzchnia okrywa zębów może zmienić kolor również w wyniku ingerencji stomatologicznej.
a) nie tak dawno jeszcze jako środek wypełniający wnętrze opracowanego zęba stosowano stop rtęci ze srebrem, kadmem, miedzią i cyną; ortęć wewnątrz zęba daje zacienienie całego zęba, nadając mu szaro-grafitowy koloryt; obecnie odchodzi się od stosowania amalgamatu.
b) w wyniku zabiegów lub urazów dochodzi do wypełnienia pustych przestrzeni — jam ciała. Ekspansja tkanki łącznej powoduje obliterację opróżnionych kanałów po wiązkach nerwowych i komory zawierającej miazgę, dająca w efekcie zmianę barwy.
c) gangrena, czyli zgorzel źle opatrzonej miazgi w leczonym zębie; dochodzi do martwicy i zmian widocznych na zewnątrz.
d) stosowane często u dzieci przeżyciowe wyłuszczenie miazgi powodujące wynaczynienia; podobne objawy mogą dawać urazy z wybroczynami krwi do wewnątrz żywego zęba.
e) niepoprawne opracowanie wnętrza komory leczonego zęba.
f) stosowanie w trakcie leczenia środków pomocniczych powodujących barwienie miąższości trzonu zęba od środka na przykład – zawierający wodny roztwór jodu w jodku potasu, płyn Lugola, który oprócz właściwości odkażających jest silne barwiący.
g) wady rozwojowe zębów mogą także wpłynąć na ich barwę.
Opiszemy kilka metod stosowanych przez fachowców podczas wybielania zębów.
Zabieg wykonywany jest etapowo. Co kilka dni powtarzany aż do osiągnięcia zamierzonego efektu, jednak nie częściej niż pięć razy.
Do zabiegu należy przygotować jamę ustną wraz z zębami. Ocenić długość koron zębowych i osłonić tkanki miękkie. Zabieg zwykle dotyczy wybranych egzemplarzy z garnituru uzębienia, więc należy zabezpieczyć także sąsiednie zęby.
Procesowi wybielania poddaje się zęby od środka. Po otwarciu i zabezpieczeniu komory i wypełnienia korzeni, nakładany jest środek wybielający.
a) nadboran sodu
b) nadwęglan sodu
c) nadtlenek mocznika,
d) nadtlenowęglan sodu,
e) nadtlenek wodoru.
Przygotowanie pacjenta do zabiegu wybielania przeprowadza się podobnie jak w poprzednim scenariuszu. Dodatkowo będą potrzebne środki ochrony oczu przed promieniowaniem świetlnym i okrycia np. foliowe zabezpieczające przed nadmierną ekspozycją na wydzielające się ciepło oraz koferdam oddzielający pole działania od kontaktu z materiałem biologicznym.
Po otwarciu komory zęba nakładany jest środek bielący na wewnętrzne powierzchnie odsłoniętego zęba oraz na powierzchnię stykająca się bezpośrednio z wargami. Działanie wybielacza aktywowane jest w zależności od składu preparatu laserem półprzewodnikowym lub argonowym, lampą ksenonowa, kwarcową, plazmową lub diodową.
Proces powtarza się kilkukrotnie. Po oczyszczeniu i osuszeniu pola operacji oraz usunięciu ślinochronu, można dokonać oceny efektów. Jeśli są niezadowalające, należy je skorygować podczas kolejnej sesji.
Przeznaczona jest do samodzielnego zastosowania. Wymaga jednak precyzji. Jej zastosowanie trzeba wcześniej skonsultować z lekarzem dentystą. Dlatego przed zastosowaniem metody warto wybrać się do gabinetu stomatologa po diagnozę dotycząca zasadności samodzielnego przeprowadzenia wybielania i instrukcje szczegółowe przeprowadzenia zabiegu, czyli przygotowanie nakładki, aplikacja żelu, czas potrzebny do zamknięcia pełnego cyklu wybielania, czynności po zakończeniu, jakości przyjmowanych pokarmów i napojów, korzystania z używek, higieny jamy ustnej.
Ozon jest środkiem bardzo uniwersalnym. Stosowany jest w postaci sprayów i wody ozonowej. Ozon działa wybielająco i bakteriobójczo. Skutki zastosowania środków na bazie ozonu dają długotrwałe efekty wizualne i terapeutyczne.
III. Przeciwwskazania do zastosowania metod wybielania zębów
Jak każdy zabieg, wybielanie zębów jest obciążone przeciwwskazaniami do zastosowania. Decyzja o przeprowadzeniu zabiegu powinna być poprzedzona wywiadem mającym na celu wykluczenie możliwości zaistnienia przeciwwskazań do wdrożenia procedury leczniczo-kosmetycznej.
Głównym powodem zaniechania jest reakcja alergiczna na preparaty stosowane podczas wybielania.
Nie powinny poddawać się zabiegowi kobiety w okresie okołopołogowym i matki karmiące.
Silne stany zapalne tkanek miękkich również wykluczają zastosowanie zabiegu. Tak samo, jak zapalenie przyzębia.
Potencjalnym powodem może być wypełnienie kanałów, które swym zasięgiem obejmuje wiele pozycji. Jest to przeciwwskazanie względne, które należy skonsultować z lekarzem prowadzącym.
W wypadku przebarwień chemicznych trzeba poddać analizie przyczynowej i na tej podstawie zdecydować czy możliwe jest zastosowanie wybielania zakończone sukcesem.
W skład preparatów wybielających wchodzą nadtlenki posiadające w strukturze atomowej budowy tak zwany mostek tlenowy. Są one bardzo reaktywnymi związkami. Z racji niskiej trwałości wiązania tlenowego reagują spontanicznie z otoczeniem, dając przy tym silny efekt wybielający.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz