Dr inż. Artur Ginter informuje, że w trakcie prac  w ramach przebudowy Placu Wolności i Rynku Zduńskiego wyeksplorowane zostały do tej pory dwie drewniane studnie, z których pierwsza prawie 5 metrowej głębokości powstała najprawdopodobniej w XVI-XVII wieku druga natomiast płytsza mogła funkcjonować nawet w okresie średniowiecznym. Dokładny czas ich wykonania ustalony zostanie na podstawie planowanych badań dendrochronologicznych drewna.

W trakcie badań jest także trzecia tym razem ceglana studnia, która wymurowana została najprawdopodobniej w XIX wieku.

Niemniej ciekawe okazały się obserwacje poczynione w obrębie nawarstwień rynkowych. W północnej części placu odsłonięte zostały relikty spalonego budynku pochodzącego z okresu średniowiecza, w południowej natomiast pozostałości po rozległym zbiorniku wodnym (stawie) oraz brukowanej alei bądź grobli. 

Dotychczas w trakcie prac badawczych pozyskano bardzo liczny i ciekawy materiał zabytkowy na który składały się monety, elementy stroju (guziki, szpilki, haftki, fragmenty tkanin i skór), przedmioty codziennego użytku (noże, łyżki, nożyce), grot broni drzewcowej, ołowiane plomby towarowe, fragmenty oraz całe naczynia ceramiczne i wiele innych.

Prace budowlane wykonywane w ramach przebudowy Placu Wolności i Rynku Zduńskiego  prowadzone są pod dalszym nadzorem archeologicznym.

Niezwykle ciekawe okazały się badania archeologiczne przeprowadzone na obszarze XIX wiecznej wozowni stanowiącej element zaplecza kutnowskiego magistratu. Na obszarze, który po szerokopłaszczyznowych badaniach realizowanych w latach 2015-2018 wydawał się już bardzo dobrze poznany, udało się odsłonić relikty niewielkiego budynku wykonanego w konstrukcji szachulcowej być może jeszcze przed wzniesieniem tzw. Pałacu Saskiego. Budynek ten całkowicie spłonął w nieznanych okolicznościach a w jego sąsiedztwie wzniesiono w 1750 roku oficynę pałacową, którą zastąpiła wybudowana w II połowie XIX wieku wozownia. Być może czas budowy odkrytych konstrukcji uda się ustalić na podstawie zwęglonych belek z użyciem metody datowania radiowęglowego bądź też stosując datowanie luminescencyjne cegieł, z powodzeniem wykorzystane w procesie poznania Pałacu Saskiego.  Możliwe, że budynek ten związany był z produkcyjną funkcją tego obszaru w okresie wczesno nowożytnym, o czym świadczy znalezienie w jego sąsiedztwie pieca garncarskiego.

Badania archeologiczne realizowane na obszarze zlokalizowanym przy Szkole Muzycznej pozwoliły zlokalizować rozległy zespół schronów wykonanych w okresie II wojny światowej.

Schrony w całości wymurowano z cegieł i przykryto nieistniejącymi już dzisiaj ceglanymi sklepieniami odcinkowymi. Do ich wnętrza prowadziły z powierzchni schody znajdujące się w północnej części kompleksu. W ceglanej, świetnie zachowanej posadzce odsłonięte zostały studnie kanalizacyjne zapobiegające zalaniu schronów wodą opadową. W trakcie prac oprócz kilku odcinków korytarzy odsłonięte zostało kwadratowe w przekroju wyjście ewakuacyjne (z zachowanymi śladami po drabince) oraz pomieszczenie będące miejscem, w którym gromadziły się osoby w trakcie zagrożenia (np. nalotem bombowym).