Kowalik odpowiada Debichowi

W związku z oświadczeniem Szanownego Pana, Starosty Kutnowskiego Krzysztofa Debicha, który stwierdza, iż cyt.: “...nie stosuje się przepisu art. 109 §1 kodeksu pracy, który dotyczy terminów, w jakich pracodawca może nałożyć karę porządkową. Wynika to wprost z art. 31 ust. 4 ustawy o pracownikach samorządowych, który nakazuje stosować odpowiednio jedynie art. 109 §2 i art. 110-113 kodeksu pracy.” Pragnę wyjaśnić następujące fakty prawne;

1. art. 31 ust. 4 nie wspomina o wyłączeniu przepisów kodeksu pracy. Dosłowna treść przedmiotowego przepisu brzmi cyt., “ W przypadku niezłożenia w terminie oświadczenia o prowadzeniu działalności gospodarczej na pracownika samorządowego, o którym mowa w ust. 1, jest nakładana kara upomnienia albo nagany. Przepisy art. 109 § 2 i art. 110–113 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio. “

2. Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych nie reguluje okresu jaki ma pracodawca na ewentualne ukaranie pracownika samorządowego.

3. art. 43 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych wskazuje wprost cyt., “W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy.”

Mając na uwadze normę zawartą w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1260 z późn. zm.) zgodnie z którą w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu pracy, w niniejszym stanie faktycznym bezpośrednie zastosowanie znajdzie regulacja zawarta w art. 109 § 1 kodeksu pracy zgodnie z którą kara nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia.

Jak podnosi się w doktrynie pojęcie spraw nieuregulowanych w ustawie należy odnosić zarówno do spraw w ogóle nieuregulowanych, jak i uregulowanych jedynie fragmentarycznie. Jeżeli bowiem hipoteza i dyspozycja określonej normy występującej w ustawie nie zawiera na przykład wszystkich warunków, które muszą być spełnione dla wykładni określonej sprawy będącej przedmiotem wykładni ad casum, należy zastosować odpowiednią normę kodeksu pracy. Sprawa „częściowo nieuregulowana (nieunormowana)” pozostaje w mojej ocenie sprawą nieunormowaną w tym fragmencie, który nie zawiera kompletnej hipotezy, dyspozycji czy sankcji dla wykładni określonego stanu faktycznego (tak: Rycak, Artur. Art. 43. W: Ustawa o pracownikach samorządowych. Komentarz, wyd. II. Wolters Kluwer, 2016).

Mam nadzieję, że powyższe wyjaśnienie pozwoli Szanownemu Panu Staroście Kutnowskiemu Krzysztofowi Debichowi na prawidłową orientację w sytuacji prawnej i w przyszłości uchroni go przed kompromitacją i bezpodstawnym konfliktowaniu się z pracownikami. Ponadto oświadczam Szanownemu Panu, że dalsza polemika z Panem odbywać się będzie drogą formalną. Niegodnym jest aby pracownik samorządowy zmuszony był do rozwiązywania spraw pracowniczych z pracodawcą za pośrednictwem osób trzecich i mediów.

Z poważaniem,

Daniel Kowalik