Dziś Dzień Solidarności i Wolności, święto państwowe obchodzone 31 sierpnia. Po południu pod Ulotką przy dawnej Polfie, aby świętować 37 rocznicę strajków w 1980 roku i powstania NSZZ „Solidarność”, zebrali się członkowie NSZZ Solidarność różnych zakładów w Kutnie, przedstawiciele biur poselskich, poseł Tadeusz Woźniak, władze samorządowe, radni, szefowie miejskich instytucji oraz mieszkańcy Kutna. 

Uroczystość prowadził Waldemar Tatarata, który powitał gości, a w imieniu ogólnopolskiego zarządu związku głos zabrał Wiesław Taraska, Przewodniczący Rady Podregionu, a następnie Zbigniew Burzyński, prezydent Kutna.

Taraska mówił o tym, że ruch Solidarności zjednoczył społeczność, dając nadzieję na wolność i pomimo powstania podczas panowania autorytarnego systemu przyczynił się nie tylko do wyzwolenia z komunistycznych okowów swojego kraju ale też do upadku innych podobnych systemów w Europie. 

- Jesteśmy tu co roku, aby powiedzieć trzy słowa Dziękujemy, Pamiętamy i Walczymy o realizację postulatów idei Solidarności - mówił Wiesław Taraska. - Dziś żyjemy w wolnym kraju, jesteśmy z tego dumni, wolnym niestety nie od patologii, na przykład w prawie pracy i w traktowaniu pracowników przez pracodawców. Jest bardzo wielu ludzi, którzy tego powiewu wolności do dziś nie odczuło. Naszą rolą jako związku jest im to dziś umożliwić i walczyć o godność i poszanowanie człowieka oraz wolność wobec prawa. 

Taraska przeczytał też uroczysty adres od NSZZ Solidarność Region Ziemia Łódzka nawiązujący do współczesnych wątków upominania Polski przez Unię Europejską w sprawie nierówności wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn. Stanowisko związku jest jednoznaczne w tym zakresie obniżenie wieku emerytalnego i różnica jego osiągania między kobietami i mężczyznami jest wyznacznikiem szacunku do kobiet a nie ich dyskryminacji. 

Z kolei Zbigniew Burzyński prezydent Kutna wspomniał kutnowskie wątki rodzącej się Solidarności i nawiązał do miejsca, w którym się zebraliśmy. 

- Pierwsza komisja zawiązała się w Kutnie 2 września 1980 roku właśnie w Zakładach Farmaceutycznych Polfa, przed którymi stoimy, (to dziś teren Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej na którym działa niemiecka firma Fresenius-Kabi - przyp. red.) 30 września podjęto decyzję o zawiązaniu Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ Solidarność, jej przewodniczącym został Aleksander Karczewski. Właśnie w Polfie była siedziba, w październiku dokonano rejestracji na początku skupiał on 4,5 tys. członków a w grudniu kiedy wybuch stan wojenny 20 tys. członków. Potem wielu z nich zostało internowanych, osadzonych w Mielęcinie - mówi Burzyński.

Solidarność to wolność w sercach. Kogo na nią stać?

Dla mnie bohaterowie Solidarności, to zwykli ludzie, którzy w plecakach, pod kurtkami, płaszczami przenosili ulotki, którzy podrywali uśpiony Polską Ludową naród do wyzwolenia mentalnego, społecznego i gospodarczego, którzy spierali się, dyskutowali i ciągle mieli swoje zdanie tam gdzie go nie mogli mieć - przy państwowym pracodawcy i członkach PZPR. Tak się rodziła wolność w sercach. A gdzie oni teraz są?  Najstarsi trzymają sztandary przy Ulotce, klepią biedę, bo byli robotnikami do końca życia zawodowego, nie zostali tzw. działaczami czy dyrektorami w wolnej Polsce, inni jeszcze wyjechali za granicę, przewidując skutki okrągłostołowych rozmów czyli złudzenia wolności. Może wiedzieli, że Bolek i Generał mieli silniejszy od wolności w sercach pakt.